Frozen

03

jan

Gastblogger

Bbbrrrrr…. Het is ijskoud als ik uit mijn lekkere warme bed op de koude vloer stap. Snel de verwarming aan… Ik kijk naar buiten en zie tot mijn verassing een hele witte wereld, een blauwe lucht en het zonnetje. Ik bedenk me geen moment, trek een joggingsbroek, warme trui, jas, wanten en muts aan en stap naar buiten.

De wereld lijkt stil te staan. Alles is bevroren en er ligt een dun laagje ijs op het water. Ik loop het park in waar ik iedere ochtend een rondje loop. Maar deze ochtend is anders dan anders. Ik hoor niets om me heen, behalve het knerpen van bevroren gras en aarde onder mijn voeten en ik kan bijna niet tegen de zon inkijken omdat alles licht lijkt te geven. De wereld om me heen staat stil, the world is frozen. Ik ben verwonderd en kijk mijn ogen uit. En daar waar ik eigenlijk altijd gelijk begin met bidden ben ik nu gewoon stil en in verwondering van alles wat ik zie.

Het is alsof God me stilzet in mijn drukke, zeer drukke bestaan. Hij heeft de wereld bevroren om mij te laten zien hoe mooi alles is. De blaadjes aan de boom hangen stil en zijn omgeven door een laagje bevroren water. Alsof ze gisteren zoooo mooi waren maar ik er geen aandacht aan gaf omdat ik te druk was in mijn hoofd met de to-do lijst voor die dag. Alsof God dat moment van gisteren nog even vast wil houden en de blaadjes bevriest om het mij te laten zien.

Ik ben een half uur weggeweest. Ik heb weinig tegen God gezegd, ik heb over weinig dingen nagedacht. Maar wanneer ik mijn verwarmde huis weer binnenstap ervaar ik zoveel rust en dankbaarheid. Ik dank God voor de verwarming, voor een dak boven ons hoofd, voor een heerlijk ontbijt en de gave dingen die vandaag op de agenda staan. Ik dank hem omdat ik weer een dag mag leven!

Dankbaarheid is het tegenovergestelde van vanzelfsprekendheid. Bij vanzelfsprekendheid beleef je de dingen niet meer ‘echt’. Het gaat op de automatische piloot, je bent niet anders gewend. Je warme bed, een lekker ontbijt, werk, vrienden, familie, studie, geld om te besteden. Het zijn voor ons hele normale dingen in ons leven, maar zijn ze niet een beetje te vanzelfsprekend geworden?

Een van mijn favoriete verhalen in de bijbel is de reis van het volk van Israël naar het beloofde land. Ik kan me zo identificeren met alles wat ze meemaken en hoe ze op situaties reageren. Wat me altijd opvalt aan het volk is dat ze zo vaak klagen, ze lijken altijd terug te willen naar Egypte in plaats van uit te kijken naar het beloofde land. Daar waar alles zekerheid gaf, ondanks dat ze als slaven leefden.

Het volk beklaagt zich 1,5 maand na hun vertrek uit Egypte bij Mozes dat ze liever dood waren gegaan in Egypte. Daar zaten ze bij de vleespotten, eten was er in overvloed. Liever de zekerheid en leven in slavernij, dan leven in vrijheid en leven vanuit verwachting wat God gaat doen. God had een paar weken daarvoor de Rietzee voor hen geopend zodat ze droogvoets naar de overkant konden gaan, een super groot wonder!

En daar is God, Hij hoort Zijn volk klagen en voorziet hen van manna! Manna betekent ‘het onverwachte hemelse brood’. God geeft hen iedere dag precies voldoende te eten voor die dag, hoe wonderlijk is dat? God laat het manna neerkomen als dauw op de aarde. Het eerste wat de mensen zien als ze ’s morgens uit hun tent komen is Gods voorziening! Dat is toch reden genoeg om dankbaar voor te zijn?

Als je verder leest in Exodus dan zie je dat het volk keer op keer refereert aan Egypte en zich over hun omstandigheden blijft beklagen, terwijl God in alles voorziet wat ze nodig hebben.

En daar zit ik dan, in mijn warme huis met een rode neus en wangen van de kou. Ik besef me dat ik vanmorgen onverwacht hemels brood van God heb ontvangen. Hij heeft me geleerd niet terug te verlangen naar mijn Egypte. Naar de zekerheden en vanzelfsprekende facetten in mijn leven. Nee, vandaag is een nieuwe dag waarin God voorziet in alles wat ik nodig heb. Het besef dat God in controle is, dat Hij voor mij zorgt, wat de dag ook brengt, dat vervuld me met dankbaarheid en ontzag.

God, wilt U de wereld iets vaker voor mij bevriezen? Ik heb het nodig dat U mij stilzet. Door U kan ik dankbaar zijn, door U leef ik!

Thank you Jesus!

Deze blog is geschreven door Sifra van Insalvastion // www.insalvation.nl

Deel deze overdenking

  1. carola schreef:

    Thank You Jesus!
    Dankbaar dat ik de dag zo mag beginnen.

  2. Esther schreef:

    Wow dit is te gek!
    Dank U Jezus voor deze blog

  3. Karin schreef:

    Mooi en herkenbaar, deze blog! Dankbaarheid het tegenovergestelde van vanzelfsprekendheid… ❤️

  4. Isabella schreef:

    Heerlijk om zo een dag te beginnen.
    Daar wordt ik weer blij van.

  5. Carmen schreef:

    Ondanks dat het bij mij nog steeds niet wit en bevroren is, wordt ik ook even stilgezet. Alles lijkt zo vanzelfsprekend en dan realiseer je je opeens dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Heerlijk, zo’n eye-opener voor een ochtend.

  6. Lianne schreef:

    Hee woaw wat fijn dat ik dit lees! Zo mooi om over het normale leven en de schoonheid daarvan te lezen. God is mooi. Gisteren zong ik: “let me never take you for granted” en nu lijkt deze blog een soort antwoord te zijn: genieten en dankbaarheid.. Thanks for posting!

  7. Dag Sifra

    Super om zo een blog te schrijven
    Om stilte en ontzag te hebben voor onze Hemelse Vader
    Ontroerend dichtbij waar ik tranen in mijn ogen kreeg
    Dit is wat ik nodig had meer stille tijd en ontzag voor Mijn Vader
    Wat je schrijft ik zag het voor mij en geniet van jouw schrijven
    Je hebt mij geraakt ik was erg nieuwschrierig naar Zij lacht
    Wij worden gedreven om in het licht elkaar te verwarmen
    Ik schrijf gedichten wat mij dichtbij God brengt
    Ik bid jou toe Gods rijke zegen toe

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap