Een doorsnee vrouw: een vrouw naar Gods hart

De uitdrukking ‘Gods wegen zijn hoger dan de onze’ hoor je regelmatig. En dat gaat zeker op voor het leven van Ruth. Een gewone, Moabitische vrouw zou je kunnen zeggen, die een rustig leven leidde met haar Israëlitische echtgenoot. Totdat ze haar man verliest en haar schoonmoeder Naomi de keuze maakt om terug te keren naar Juda. Als Ruth besluit met haar mee te gaan kiest ze daarmee niet voor een gemakkelijke, voorspelbare toekomst. Maar ze gelooft in de toekomst met de God van haar schoonmoeder, de God van Israël. In tegenstelling tot Orpa die achterblijft, reist ze met Naomi mee, een onzekere tijd tegemoet.  

Maar Ruth antwoordde: “Vraag me alsjeblieft niet om je in de steek te laten. Want waar jij heen gaat, zal ik heen gaan. En waar jij zal slapen, zal ik slapen. Jouw volk is mijn volk en jouw God is mijn God. – Ruth 1:16

Ik heb me altijd verbaasd over het krachtige statement dat Ruth hier neerzet. Een vrouw van een totaal andere afkomst. Ze maakt geen deel uit van het volk van God, maar wil wel deze God in haar leven betrekken. Wat de mensen ook zullen denken, wat ze ook achter zich moet laten, het wint het niet van deze God. Met de keuze die ze maakt voor het volk van haar schoonmoeder laat ze haar eigen volk achter zich. De God van Israël is blijkbaar het vertrouwen waard.

Het is bijzonder dat God een niet-Israëlische vrouw plaatst in de geslachtslijn, van waaruit later de Heere Jezus zal worden geboren. Maar was niet Israël het uitgekozen volk van God? Zou het dan niet logischer zijn geweest om een Israëlitische vrouw hiervoor te gebruiken? Nee, want God besloot anders.

Ruth was een ‘gewone’ Moabitische vrouw, en had zeker geen vooraanstaande positie in Israël. We zien dat God een vrouw zoals jij en ik gebruikt om Zijn plan te laten lukken. Hij kijkt verder dan onze prestaties en afkomst. Het maakt dus ook niet uit hoe wij tegen onszelf aankijken. Hij kijkt langs dat alles heen, recht in ons hart. Bij Ruth krijgen we ook een inkijkje in haar hart: we zien dat ze zich aan Naomi vastklampt en huilend haar armen in de lucht gooit. In de hoop dat ze mee mag naar dat land waar ze de God dienen waar ook haar hart naar uitgaat.

Vraag jij jezelf weleens af hoe God jouw leven gebruikt in Zijn plan? Ik wel. Ik begrijp er niets van dat God mijn leven tot zegen kan laten zijn voor anderen, of dat ik iets verschil kan maken in deze wereld. Maar bij Ruth zien we dat dit wel gebeurt. Zij had het voorrecht om in het geslachtsregister van Jezus terug te komen, terwijl ze een Moabitische vrouw was.

Laten we bij het begin beginnen: welke God dien jij? Dezelfde als die van Ruth? Als dat het geval is dan weten we vanuit dit verhaal dat Hij te vertrouwen is, dat Hij mensen zoals jij en ik gebruikt. Het zou zomaar jij of ik geweest kunnen zijn die op die dag de keuze maakte voor de God van Israël en mee ging met Naomi.

Ik denk niet dat Ruth enig idee had wat haar te wachten stond in het nieuwe land waar ze niemand kende. Maar ze was bereid die stap te zetten in het geloof dat God met haar zou gaan. Dat geloof werd beloond, ze werd een vrouw naar Gods hart. Een vrouw die niet bang is om een onzekere toekomst tegemoet te gaan. Een vrouw die zich ’s nachts mooi opmaakt om aan de voeten van haar losser te gaan liggen. Wat een krachtige vrouw! En wat een krachtige vrouw ben jij, omdat je waarschijnlijk net zo’n ‘doorsnee’ vrouw bent als Ruth. 

Aan de slag!

We hebben gezien wat er in Ruth’s hart leeft. Wat speelt zich af in jouw hart? Waar gaat jouw verlangen naar uit?
In deze tijd van het jaar doen veel jonge mensen (in gereformeerde stromingen) belijdenis van het geloof. Ruth doet dat ook met een duidelijk statement: ‘Jouw volk is mijn volk en jouw God is mijn God’.  Wat is jouw statement of geloofsbelijdenis naar God toe? Schrijf het op en laat het een levensmotto in je leven zijn!