Als jouw offerlam ineens niet meer belangrijk is – De man die het kruis draagt

Het is een moeilijke, lange weg voor een zekere Abraham op weg naar het gebergte Morea, samen met zijn zoon. Ze hebben zeker weinig gesproken, misschien hield de vader de hand van zijn zoon stevig vast, zijn gedachten draaien alleen nog maar om één feit: “nog even… en dan moet ik het liefste wat ik heb weggeven, oh God, het is zo moeilijk!” Hij is op weg om te doen wat God van hem vraagt. Zijn zoon Izaäk offeren in geloof en vertrouwen op zijn God.

Net als Abraham wil toesteken, komt de onverwachte stem vanuit de hemel:

“Raak de jongen niet aan! Doe hem niets! Nu weet Ik, dat je werkelijk diep ontzag voor Mij hebt. Je hebt zelfs je enige zoon aan Mij willen geven!”

Abraham keek op en draaide zich om. Toen zag hij een ram achter zich. Het schaap zat met zijn horens vast in de struiken. Abraham liep erheen, tilde het schaap op en offerde het als brandoffer in de plaats van zijn zoon.

Duizenden jaren later gebeurt er weer zó iets opmerkelijks in het landschap van Israël:
Een vader is op weg naar Jeruzalem, samen met z’n twee zonen. Het is de tijd van het jaar dat de gelovigen massaal naar Jeruzalem komen om, volgens de joodse traditie, God een eerstgeboren, rein lammetje te offeren. Dit in de verwachting dat Hij dan hun zonden vergeeft en hen weer zegent. Pesach.

Ineens lijkt er van alles gaande op deze normaliter zo feestelijke dag… in de straten van Jeruzalem zie je mensen ruimte maken voor een stoet die verder trekt richting de heuvel Golgotha. Een schreeuwende mensenmassa. In het midden van de stoet lopen drie mannen die hun eigen kruis moeten sjouwen, met de laatste kracht die ze nog hebben. De derde “misdadiger” trekt de aandacht van de vader en zijn zonen.

Een man, gewoon een mens van gestalte, maar toch iets aan Hem lijkt zo onaantastbaar, zo bovennatuurlijk, zó goddelijk… ze noemen hem vol spot “Jezus, Koning der Joden”. Hij lijkt net als een onschuldig lam dat tot de slachtbank wordt gedreven.

Zo staan ze te kijken, stomverbaasd en zo vol medeleven: Bloed stroomt over zijn lichaam, angstzweet op zijn voorhoofd. ” Wat zou deze man misdaan hebben?” Een vraag die hen alle drie bezighoudt. Plotseling uit het niks stappen twee mannen op hen af…

“En ze grepen een man die voorbij kwam …
Ze dwongen hem om Jezus’ kruis te dragen. Dat was  Simon uit Cyrene, de vader van Alexander en Rufus. “(Markus 15:21)

Dat deze normale man dit offer moest brengen, had niemand gedacht. Hetzelfde gebeurde bij Abraham, wie had toen gedacht dat God dit aan hem zou vragen? Abraham luisterde in gehoorzaamheid, net als de vader van deze twee jongens. Beide mannen namen het offer van God aan en aanvaardden het.

Aan de slag!

Luister naar dit gezongen verhaal. Welke gevoelens maakt dit los bij jou? Heb jij wel eens het idee dat jij offers moet brengen aan God? Aanvaard jij ze en neem jij ze aan?
Besef vandaag weer eens opnieuw dat het meest unieke, overweldigende offer door God zelf gebracht is. Hij maakte zichzelf mens om zo de zonde van alle mensheid in een keer ongedaan te maken. Wij hoeven geen offers te brengen! Het enige wat wij kunnen doen als antwoord op dit offer van Papa: aannemen en aanvaarden. Wat een oneindige genade! Laat dit vandaag tot je doordringen en je vervullen en leef vanuit dit diepe besef van onvoorwaardelijke liefde!

Verwerk je gevoelens eens op creatieve manier: schrijf een gedicht, een lied of maak een schilderij… Zin om het te delen? Vinden wij leuk!

Download de dagtekst en deel ‘m op social media. Gebruik de hashtag #zijlacht, vinden we leuk!