Avondmaal: Jezus’ lichaam eten en Zijn bloed drinken. Huh?!

Als je al langer in de kerk komt, is deze zin je niet onbekend: Jezus’ lichaam is het brood dat wij eten en zijn bloed is de wijn die wij drinken. Maar probeer ‘m eens objectief te bekijken, alsof je ‘m voor het eerst hoort. Best gek eigenlijk hè? Zo kwam het ook bij mij binnen, toen ik ‘m een tijdje geleden weer eens hoorde. Wat zou iemand die níet (vaak) in de kerk komt denken als hij of zij dit (voor het eerst) hoort? Tijd om die symbolische zin eens onder de loep te nemen. Want wat betekent het nou écht?

En Hij nam een brood en dankte God ervoor. Toen brak Hij het in stukken, gaf die aan hen en zei: “Dit is mijn lichaam dat voor jullie wordt gebroken. Eet hiervan en denk aan Mij.” Hetzelfde deed Hij met de beker na de maaltijd, en zei: “Deze wijn is het bloed waarmee God een nieuw verbond sluit met de mensen. Het is mijn bloed dat voor jullie wordt uitgegoten.” (Lukas 22:19-20, BasisBijbel)

Het Pesachmaal: de voorloper van het avondmaal

Het Pesachmaal dat hier gevierd wordt, werd elke veertiende dag van de maand Nisan – de eerste maand van het Joodse jaar – gevierd (door hedendaagse Joden nog steeds!), en herinnerde aan de uittocht uit Egypte van de Israëlieten. Het allereerste Pesachmaal, in Egypte, droeg God het volk op om een lam of bokje te slachten en het bloed aan hun deurposten te smeren. Het vlees moesten ze eten, samen met ongedesemd brood. Daarna begon de uittocht uit Egypte. God droeg het volk in het Bijbelboek Exodus op dit feest te blijven vieren, ter nagedachtenis aan het verbreken van de Egyptische slavernij en het ingaan van de vrijheid van het beloofde land. Tijdens deze herdenking werd zeven dagen lang ongedesemd brood gegeten, als herinnering aan Gods redding van het volk, in én uit Egypte.

Jezus zorgt door Zijn bloed voor een Nieuw Verbond

Zoals het brood bij het Pesachmaal de redding uit de slavernij van Egypte symboliseerde, zo staat het brood tijdens het avondmaal symbool voor Jezus’ lichaam, dat ons redde uit de slavernij van de zonden, een geestelijk ‘Egypte’. En net als het bloed op de deurposten het volk tegen de dood beschermde, beschermt het bloed van Jezus óns tegen de dood.

Met zijn bloed werd er ook een nieuw verbond gesloten. In de tijd van het Oude Testament vergaf God mensen hun zonden als ze dieren offerden. Hiermee werd het verbond dat God met de mens gesloten had bekrachtigd, zoals in Exodus 24:8 te lezen is. Dit is het Oude Verbond, het offeren van dieren. Door het vergieten van Jezus’ bloed werd er een Nieuw Verbond gesloten.

En Hij bracht er [in het heiligdom] geen bloed van geiten en stieren binnen, maar zijn eigen bloed. Daarmee is Hij één keer, voor altijd, binnen gegaan in het hemelse heiligdom. Daarmee zorgde Hij ervoor dat we voor eeuwig gered zouden zijn.

Zó heeft Hij een nieuw verbond voor ons gesloten. De mensen die door God zijn geroepen, kunnen door Jezus’ dood krijgen wat God al zo lang geleden had beloofd: de eeuwige erfenis. Ze worden bevrijd van de straf voor de verkeerde dingen die ze hadden gedaan in de tijd van het eerste verbond.
(Hebreeën 9:11 en 15, BasisBijbel)

Het Nieuwe Verbond deed zijn intrede toen Jezus zijn eigen bloed gaf, in onze plaats – en dus in de plaats van al die offerdieren. Omdat Hij volmaakt is, was zijn bloed voor eens en voor altijd voldoende. Nooit meer hoeven wij te offeren!

Met Jezus begon een nieuw tijdperk. Een nieuw gedenkteken en een nieuwe herinnering, samen met de gemeente. We eten brood en drinken wijn,  en gedenken dat Hij ons heeft gered uit geestelijke slavernij. Door het avondmaal te vieren, laten we zien dat wij in deze redding geloven. We zijn vrij!

Aan de slag!

Best heel wat hè, dat avondmaal? Ik vind het prachtig om die paralellen tussen het Oude en het Nieuwe Testament te zien, en hoe Jezus dingen radicaal heeft veranderd. Wanneer je het avondmaal viert, sta er dan eens extra bij stil wát het precies inhoudt en wat je doet: herinneren en getuige zijn. En ook als je het zelf (nog) niet viert, maar er bij anderen getuige van bent kun je je hier bewust van zijn. Schrijf eens (in je eigen woorden) op wat het inhoudt en stop dit in je Bijbel. Zo heb je bij elk avondmaal, wanneer er soms moeilijke formulieren gelezen worden, bij de hand wat er precies gebeurt en waarom het zo belangrijk is dat we herinneren en getuige zijn.